Εκεί στο νότο, όλα είναι διαφορετικά... φταίει ίσως που νοιώθεις ότι από κει και κάτω μόνο η θάλασσα μπορεί να σε οδηγεί κάπου αλλού, πιο μακριά... ίσως και στο παρελθόν σου... Εκεί στο νότο, μαθαίνεις να προφέρεις πιο σωστά τη λέξη θάλασσα, κατά την επιταγή του Ελύτη... Εκεί στο νότο, ο αέρας κάνει τα δικά του τερτίπια και μυρίζει αλλιώτικα... Εκεί στο νότο, ο ήλιος και η αρμύρα ξέρει να χαϊδεύει αλλιώτικα τα σώματα, ξέρει να τα καίει χωρίς να πειράζει την ψυχή... Εκεί στο νότο, σαν πέφτει ο ήλιος ξέρεις πως η νύχτα που θα ρθει σου κλείνει το μάτι μαργιόλικα και σου τάζει ηδονικές στιγμές... Εκεί στο νότο, μπλέκουν σε ονειρικά παραγάδια οι καημοί από φαντίνες και ανακατεύονται με απεγνωσμένους έρωτες ενηλίκων... Εκεί στο νότο, οι ψυχές είναι πιο καθαρές... τ´αστέρια είναι πιο όμορφα και η σιωπή πιο μεγάλη, σαν παρακολουθείς πως δολιχοδρομεί ο Σείριος προς το α του Κενταύρου... Εκεί στο νότο, κοιτάζει το μάτι τη θάλασσα και προσπαθεί να τρυπήσει τον ορίζοντα... ξέρεις, πως πέρα μακριά, ο κόλπος του Gabès είναι εκεί και σε περιμένει... πιο κει η Casablanca... αν τα καταφέρεις.... ...σκόρπιες σκέψεις... εκεί στο νότο που τριανταφύλλισε ο Αύγουστος ...
Ν.Ε.Μ. 😊
