Τελικά δεν είναι και τόσο δύσκολο... επειδή κάποτε γνώρισες την συντριβή, μη μείνεις κάτω ρε.... σήκω πάνω και στάσου... θα σου πω εγώ το μυστικό για να ξαναπετάξεις... το πέταγμα στους ουρανούς θέλει αβαρία... αβαρία στην ψυχή σαν κάνεις, μπορεί και να επιτύχεις καλύτερες πτήσεις... πέτα ότι σε βαραίνει, απαλλάξου από τα βαρίδια που κουβαλάς και από ότι άχρηστο σε κρατά στη γη... άπλωσε και στέγνωσε καλά στον ήλιο τα βρεγμένα φτερά σου, άνοιξε κόντρα φλόκους στον καιρό και εκεί ψηλά από τον παπαφίγκο της καρδιάς σου ατένιζε θάλασσες και ουρανούς και χαμογέλα... χαμογέλα ρε... ακούς; άβατα όνειρα σε περιμένουν... μπορείς να πετάξεις ψηλά, αν η ψυχή σου είναι έτοιμη να ακουμπήσει σε φτερά ενός γιασεμιού και να μυρίσει καινούργιους ουρανούς.... πέτα λοιπόν ότι άχρηστο είχες, στηρίξου σε ανοδικά ρεύματα αγάπης, άνοιξε φτερά και πέτα ... και που σαι; μην πάρεις μαζί σου ούτε το αλεξίπτωτο... βαραίνει και αυτό πανάθεμά το
Σάββατο 23 Δεκεμβρίου 2017
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Περί βοτανικής... συνέχεια...
για τον Μανδραγόρα σας έχω ήδη μιλήσει...για κείνο με την ανθρωπόμορφη ρίζα ντε και τους πολλούς μαύρους θρύλους που τον συνοδεύουν... μέρες...
-
Σιώπησες....άφησα λίγο καιρό να κατασταλάξει μέσα μου... μα πάντα σιωπούσες. Ζωγράφιζες σιωπηλός και οι ζωγραφιές σου εξυμνούσαν την σιωπή. ...
-
Τελικά παίδες νομίζω με άλμπατρος παρέα πορευόμαστε σε τούτη τη ζωή... Είναι κάτι πουλιά με φτερούγες μεγάλες που μας κάνουν παρέα στο πέρασ...
-
Τελικά, μετά ωρίμου σκέψεως κατέληξα... το όποιο παρόν μας είναι το παρόν των πρόσφατων ή απώτερων αναμνήσεων μας... και εξηγούμαι... ότι βλ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου