Λίθοι της λήθης

Χορτάριασαν μέσα μας οι πέτρες του χειμώνα.... ποτέ τους δεν κατάφεραν να κινηθούν όπως έπρεπε, ποτέ τους δεν στρογγύλεψαν τις γωνίες τους... ακριβώς γιατί ποτέ δεν κύλησαν στις αμμουδιές του καλοκαιριού σαν ήρθε... ασάλευτες παρέμειναν εκεί, στην άκρη των γιασεμιών, στην άκρη της αγάπης... πάντα σου το λεγα μα δεν άκουγες... ξεκούνησε από τις αντιλήψεις σου, βρες τη χαρά όπως θα κατρακυλάμε, έλα γιατί ο χρόνος περνά και δεν θα μας περιμένει.... ακίνητη και μετέωρη έμεινες εκεί, χωρίς όνειρα, σταθερή στα δικά σου μόνο θέλω και στα πρέπει ... και αυτά από υπολογισμό τα έκανες, ξέρω...
Λίθοι, που δεν κατάφεραν να κτίσουν ούτε ένα καλύβι... λίθοι, που έμειναν μόνο για να ορίσουν μια ξερολιθιά και να χωρίσουν τη ζωή σε τιμάρια...
...χορτάριασαν οι πέτρες... λίθοι στη λήθη της ζωής...