Αποδημητικών.... τιτίβισμα

😊

-Κάθε μέρα μαζί
Σε κρατώ σφικτά
Πολύ σφικτά στις χούφτες μου
Σε κρατώ με κίτρινους ασπαλάθους
λες και ήρθε η άνοιξη νωρίς
και οι άνεμοι βυσσοδομούν
με χτυπούν αλύπητα
μουρλαίνουν τα αυτιά μου
Και δεν έχουν βροχή
Και συ φεύγεις, πετάς και στροβιλίζεσαι και δε μιλάς
Και κουλουριάζομαι και σκιάζομαι και παραμιλώ και καλπάζω σε μέρη που ευωδιάζουν κρίνα. Θα σου στείλω κρίνα από κει και άλλα λουλούδια ευωδιαστά.
Κυκλάμινα, ζουμπούλια, ανεμώνες και τουλίπες
Από κει
Από τα μέρη που εσύ δεν πήγες ποτέ
Δεν πάτησες ποτέ
Από κει που οι κερασιές ανθίζουν μόνο για μένα όποτε τους πω γιατί ξέρουν...

-Από τη γωνία εκείνη θα σε βλέπω
Να γελάς και να μου λες σ´ αγαπώ
Και γω θα κάνω ότι δεν σ´ ακούω
Αλλά σιγά θα έρθω ακροβατώντας
Με μια αγκαλιά γεμάτη semprevives
Για να σου μάθω τι θα πει να αγαπάς ένα αιώνα
Και να σου δείξω μια σπιθαμή κάτω από το ανοιχτό πουκάμισο
Που θέλω τον πυροβολισμό
Γιατί κι αυτόν μόνο από σένα θα τον δεχτεί η καρδιά...
μόνο πρόσεξε μη μου σκοτώσεις εκείνο το παιδί
που έχει απλώσει εκεί την αράδα του....
Εκείνο το μικρό παιδί σ´ αγάπησε...
Πρόσεχε το....