Στο stavento της ζωής

Διαρκής η αναζήτησή του, στόχος ζωής, μα και προσδόκιμο στην επιβίωση...

Όταν η τρικυμία θερίζει την ψυχή και αναμετράται με το μπόι της καρδιάς και ο χρόνος να τρέχει ξωπίσω σου, κουράζει πανάθεμά το το σώμα... όταν οι αρμοί τρίζουν στα ζόρια και οι αντέννες σφυρίζουν στον αέρα, όταν ο παπαφίγκος γέρνει και προσκυνά το κύμα, ονειρεύεσαι σταβέντο ν´ ακουμπήσει η ψυχή...πάντα θα υπάρχει για σένα, μόνο που θέλει οξυδέρκεια να το διακρίνεις στην αντάρα... με καθαρή καρδιά πρέπει να μάθεις τους όρμους, τα κρυφά καταφύγια... αλλά κι αυτό τέχνη είναι... ψάξε πριν την καταιγίδα, σημάδεψε τη θάλασσα και βρες από τα πριν τα μονοπάτια, που θα σε πάνε εκεί στα μεγάλα ζόρια...

δυό όμορφα μάτια σαν θάλασσες, μια ψυχή με περίσσευμα καρτερίας και μια καρδιά άλικης αγάπης ... αυτό είναι το stavento...

Καλό δρόμο ταξιδιώτη...